blog

 افراد مختلف با استفاده از گوش خود می توانند به صداهای اطراف گوش بدهند. بسیاری از افراد برای شنیدن ، نیاز به سمعک یا کاشت حلزون دارند. صدایی که افراد به صورت طبیعی می شوند با صدایی که بیمار به وسیله سمعک یا کاشت حلزون می شود، متفاوت است. در مراحل ابتدایی استفاده از سمعک و کاشت حلزون، مغز نمی تواند صداها را به خوبی درک کند. به همین علت بیمار باید در این زمینه آموزش ببیند. تربیت شنوایی کودکان موجب می شود تا مغز آنها صداهای مختلف را بپذیرد و بفهمد.
این امر در زندگی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. جلسات منظمی در این ارتباط برگزار می شوند. اما باید تمرینات آموزش داده شده را در طول روز انجام داد. تمریناتی که برای تربیت شنوایی کودکان به کار می روند شامل آموزش های دیداری- شنیداری و تمرینات شنیداری می شوند. هدف از انجام تمرینات دیداری- شنیداری، ارائه ی مفاهیم تازه و گنجینه ی واژگان می باشد. تمرینات شنیداری هم برای رشد توانایی های گوش دادن کودک مفید هستند.

اقدامات لازم قبل از آغاز تربیت شنوایی
پیش از آغاز تریبت شنوایی باید وضعیت سمعک و کاشت حلزون را بررسی کرد. سمعک باید برای گوش فرد تنظیم شده باشد. استفاده از سمعک و کاشت حلزون باعث افزایش قابلیت شنیداری کودک می شوند. کنترل دقیق آن مانع از بروز هر مشکلی می گردد. هر چقدر کیفیت دستگاهی که در گوش کودک قرار می گیرد، بهتر باشد، روند تربیت شنوایی کودک بهتر صورت می گیرد.

چه کسانی به تربیت شنوایی نیاز دارند؟
کودکانی که قبل از یادگیری زبان و گفتار و یا بعد از دوره ی زبان آموزی دچار کم شنوایی شده اند، نیاز به تربیت شنوایی دارند. علاوه بر این، افراد بزرگسالی که شنوایی آنها تغییر کرده است یا افرادی که به دلیل برخورد ضربه یا مصرف داروهای اتوتوکسیک شنوایی آنها کاهش یافته است، گزینه های مناسبی برای تربیت شنوایی می باشند.
داروهای اتوتوکسیک ، داروهایی هستند که به سیستم شنوایی آسیب وارد می کنند. از جمله این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد.
- آمینو گلیکوزیدها (آنتی بیوتیک هایی مانند استرپتومایسین، جنتامایسین، آمیکاسین و ... که برای درمان انواع عفونت به کار می روند.)
- داروهای ضد مالاریا
- داروهای موضعی (مانند پلی میکسین، پروپیلن گلیکول و ...)
- داروهای ضد التهاب ( ژلوفن، ایپو پروفن، آسپرین و ...)
- داروهای شیمی درمانی ( بلئومایسین، فلوروراسیل، نیتروژن موستارد و ...)